Interwencja kryzysowa to szczególny rodzaj wsparcia psychologicznego, które poprzez natychmiastowe działania zapewnia maksymalną pomoc w najtrudniejszym momencie. Podstawowym celem interwencji kryzysowej jest uniknięcie katastrofy oraz umożliwienie powrotu do poprzedniego stanu równowagi psychicznej. Ujmując prościej, w kontekście samobójstwa, interwencja kryzysowa ma na celu przede wszystkim ocalenie życia.
Szwedzka Narodowa Rada Zapobiegania Samobójstwom wyłoniła sześć czynników prewencji samobójstw:
- Rozmowy o śmierci i samobójstwie. Rozmowy o śmierci pozwalają zrozumieć egzystencjonalny wymiar życia i nadaje mu znaczenie. Jest warunkiem wstępnym umiejętności rozmawiania o samobójstwie.
- Termin samobójstwo ma różne znaczenie w odmiennych sytuacjach życiowych. Dla niektórych ludzi oznacza jedną z alternatyw wyjścia z trudnej sytuacji, dla samobójcy natomiast jest jedynym rozwiązaniem bolesnych problemów.
- Proces suicydalny polega na przekształceniu myśli w czyny. Do samobójstwa może prowadzić długa droga rozważań, wątpliwości. Często popełnione jest pod wpływem presji i konfliktów w bliskich związkach oraz alkoholu lub narkotyków.
- Samobójstwo nie jest nieuniknionym przeznaczeniem. Tendencje autodestrukcji można przezwyciężyć. Są tylko przejściowe. Gdy kończy się kryzys suicydalny, rodzą się nowe możliwości. Ludzie obdarzeni są dużymi siłami witalnymi i umiejętnością znalezienia nowych dróg.
- Samobójstwu można zapobiec. Szansą jest zaufanie komuś, kto rozumie i może dać wsparcie w rozwiązaniu trudnych i bolesnych problemów lub postawi diagnozę i skieruje na leczenie zaburzeń psychicznych.
- Pomoc jest dostępna.
W interwencji kryzysowej w perspektywie samobójstwa najważniejsza jest walka o życie człowieka, nawet wbrew jemu samemu. Wymaga tego szacunek do godności istoty ludzkiej.
Należy pamiętać, że w sytuacji zagrożenia życia, zgoda na udzielenie pomocy nie jest wymagana.
Autorka: Renata Chronowska, psycholożka